Dziesięć lat pracy w piłce to przecież dekada. Wydawać by się mogło, że to dużo. Tyle czasu bowiem spędziłem w futbolu na polskim „podwórku”, w celu pracy dodatkowej ma się rozumieć. Moja pasja jaką jest piłka nożna była od zawsze tzw. drugą pracą, zaraz po tej na etacie. Jak wiadomo pracuje od blisko 15 lat jako handlowiec a piłka nożna była odskocznią od dnia codziennego – robiłem coś co kocham i jeszcze zawsze było na „frytki” i „kawę”. W życiu przychodzi jednak taki moment, gdzie podejmujesz decyzje o totalnym odcięciu i postanawiasz zrobić reset.

Nie będę ukrywał, ale coś we mnie pękło w ostatnim czasie, to tak jakbym stracił zapał i wiarę do pracy w piłce. Zwłaszcza od początku roku 2022, kiedy zmieniłem pracę główną na etacie. Przecież praca główna to praca główna, nie da się tego oszukać, uciec jakoś przed tym. Ten początek roku był dla mnie wielkim wyzwaniem, cierpliwością, lekcją pokory, wyczekiwaniem – moje sprawy prywatne, rodzinne – wymknęły się z pod kontroli. Na szczęście wdrożyłem odpowiednią strategię, udowodniłem, że miłość i rodzina jest najważniejsza. Warto o tym pamiętać choćby nie wiem co. Wartości i uczucia są z betonu a monety to monety – dziś są, jutro nie ma, pojutrze znowu są.

Życie pisze różne scenariusze, każdy ma zapewne swoje przeznaczenie. Ale to my sami podejmujemy decyzje – bez nich nigdy nie pójdziemy naprzód. Taką właśnie teorie obrałem. Podjąłem decyzję, gdzie jednocześnie i w tym samym momencie rezygnuje z pracy jako trener dzieci i młodzieży oraz skaut piłkarski. Moja głowa wiele tygodni to przerabiała. Pytania i odpowiedzi. Ciągłe myśli. Nie dawało mi to spokoju. Ale decyzja została podjęta końcem maja. Chciałem profesjonalnie wypełnić swoje umowy do końca sezonu zarówno w UKS SAP Brzeg jak i w Cracovii Kraków. Projektowi skautingowemu „Ty też Masz Szansę” i jego twórcy także chce podziękować z tego miejsca, ponieważ dzięki temu mogłem posmakować pracy w klubach ekstraklasowych w dziale skautingu. To była niesamowita przygoda życia – o doświadczeniu nie wspomnę. Moje piłkarskie Curriculum zyskało na wartości.

Argumenty moje za zrobieniem sobie przerwy w futbolu nijak mogą się pokrywać z tym co robię chociażby teraz. Na przestrzeni 2 miesięcy byłem na dwóch, odpłatnych kursokonferencjach trenerskich. W maju otrzymałem propozycję rozpoczęcia kolejnego kursu licencyjnego UEFA dla trenerów piłki nożnej – no i się zdecydowałem, ponieważ koszt kursu jest zupełnie darmowy – w pełni finansowany z Unii Europejskiej, a to przecież oszczędność kilku dobrych tysięcy złotych. Warto zatem łapać okazje, warto się edukować, bo trzeba się rozwijać.

Moja dalsza edukacja sportowa to decyzja, którą podjąłem sam. Chce nadal rozwijać się w przestrzeni sportowej, chce uzyskać wyższą licencję UEFA jako trener i skaut. Chce odbyć porządny i profesjonalny staż trenerski a jednocześnie zdobyć tytuł trenera przygotowania motorycznego. Czy to wszystko mi się uda ? Nie wiem, ale cel i ambicja jest. Posiadając rodzinę, pracę główną, pracę dodatkową (piłka nożna) i jeszcze edukację – mogłoby to być niemożliwe. Czasem w życiu trzeba z czegoś po prostu zrezygnować. Przemianować priorytety. Przemyśleć sprawy bieżące. Z tych rzeczy ważnych, paradoksalnie praca w piłce stała się nieważna. Ale to tylko chwila, pewien moment, przystanek. Największym szczęściem dla mnie teraz w piłce, jest pójście na boisko typu Orlik i uczestniczenie w meczu 7 x 7. Wtedy czuje się najbardziej szczęśliwy i spełniony kopiąc piłkę i biegając za nią. Moim szczęściem ogólnym jest mój 4-letni syn – a moją muzą i aniołem stróżem – żona.

Co może spowodować mój powrót do pracy dodatkowej (piłka nożna) ? Konkretna propozycja, dobrze przemyślany projekt, coś rozwojowego, dobre jakościowo, profesjonalizm w organizacji. A może coś swojego ? Kto wie… 😉